Dhagdhagta Jwalamukhi (धगधगता ज्वालामुखी)

"Dhagdhagta Jwalamukhi (धगधगता ज्वालामुखी)" is a Marathi bheegeet from the album "Bheem Jwalamukhi." Sung by Anand Shinde and composed by Anand Shinde, with lyrics by Hridaynath Sinnarkar, the song was released under the music label T-Series.

The song conveys a powerful and passionate message about the struggles faced by individuals within society. It highlights the plight of those who endure the burdens of discrimination and injustice due to their caste or social standing. The lyrics depict the pain and hardships endured by individuals who are oppressed and deprived of their basic rights.

The song also reflects on the transformative power of resilience and determination. It narrates the story of individuals who rise above their circumstances and assert their strength and self-worth. It emphasizes their unwavering spirit to fight for equality and justice.

"Dhagdhagta Jwalamukhi" serves as a call to action, urging listeners to be aware of the social inequalities and injustices that persist in society. It invokes a sense of empathy and solidarity, encouraging individuals to stand up against discrimination and work towards a more equitable and inclusive society.

Overall, the song captures the essence of the struggles faced by marginalized individuals and encourages listeners to be agents of change, contributing to the ongoing fight for social justice and equality.

Lyrics: Dhagdhagta Jwalamukhi (धगधगता ज्वालामुखी)

अहो अनुभवा जे जे आले
असह्य जगणे ते ते झाले
जातीयतेच्या जुलुमाखाली बांधव पाहून दुखी
शांत न झाला कधीच हा धगधगता ज्वालामुखी ।। धृ  ।।

वंचित करुनि सर्वस्वाला होते जया नागवले
होते जया नागवले
काल जयाला दगड मारुनी दगडा सम वागवले
दगडा सम वागवले
याच कि दगडा त्याने दीधली बसवाया पालखी
शांत न झाला कधीच हा धगधगता ज्वालामुखी ।। धृ  ।।

बांधावा कडुनि गुलामगिरीचे जीवन होते कळले
जीवन होते कळले
सागर तो विद्देचा परंतु त्याला ही जव छळले
त्याला ही जव छळले
सज्ज होऊनि त्याने आणला फेस कर्मठा मुखी
शांत न झाला कधीच हा धगधगता ज्वालामुखी ।। धृ  ।।

जिमतीला ठेऊनिया नाही पोटा पोटभर दिधले
पोटा पोटभर दिधले
त्याने फेकिले तोंडावर मग सवाल ओठा मधले
सवाल ओठा मधले
तुम्हा पोटभर आणि राहावेत माझी माणसे भुखी
शांत न झाला कधीच हा धगधगता ज्वालामुखी ।। धृ  ।।

हीनदीनांची उद्गारली ही त्याने कोटी कुळे
त्याने कोटी कुळे
आल वौभव हृदयनाथा केवल त्यांच्या मुळे
नवीन ते प्रत्ययास येते जगता जर आणखी
 शांत न झाला कधीच हा धगधगता ज्वालामुखी ।। धृ  ।।

अहो अनुभवा जे जे आले
असह्य जगणे ते ते झाले
जातीयतेच्या जुलुमाखाली बांधव पाहून दुखी
शांत न झाला कधीच हा धगधगता ज्वालामुखी.

Lyrics by: Hridaynath Sinnarkar

---